Chapter 3

-O cholera, fajna sukienka – zagarnęła Jessica podchodząc do jednej z sukni wieczorowych. Wzięła ubranie do ręki i bez niczego weszła do przebieralni. 

W tym czasie ja przeglądałam resztę ciuchów zwisających na wieszakach. Wszystkie rzeczy były piękne. Począwszy od krótkich spodenek po długie T-shirty. Wszystko jednak musiało mieć swoje granice bo ani ja ani Jessica nie jesteśmy najbogatsze w tym mieście. Co prawda na start mamy przygotowane trochę kasy, ale mimo wszystko musimy oszczędzać aż do pierwszej wypłaty.

Nie mam pojęcia ile wizażystki zarabiają w Toronto ale mam nadzieję, że więcej niż te w Anglii.

-Mogę w czymś pomóc? - podszedł do mnie mężczyzna przed 30 jak sądzę. Miał śnieżnobiały uśmiech, dłużej przycięte brązowe włosy i niebieskie oczy. Był atrakcyjny. Przystojny pracownik jednego ze sklepów we wschodniej części Toronto.

-Nie dziękuję, tak tylko się rozglądam – odparłam mu posyłając nieśmiały uśmiech.

-W razie pomocy proszę wzywać – uśmiechnął się ponownie a ja odprawiłam go wzrokiem aż do stojącej przy wyjściu kasy do której się udał. Stanął za nią i założył ręce w krzyż za plecami. Po chwili spojrzał na mnie a ja speszona odwróciłam wzrok i kontynuowałam przewracanie na wieszakach świetnych ubrań.

-Samantha? - usłyszałam po chwili głos przyjaciółki.

Podeszłam do jednej z przebieralni w której była dziewczyna i odsunęłam kurtynę.

-Jestem – odparłam w końcu

-Jak wyglądam?

Jessica stała przede mną w krótkiej czerwonej sukni na jedno ramię na którym widniała piękna koronka. 

-Jest piękna, ale nie wiem czy będzie ci teraz potrzebna. Nie wybieramy się na razie na czerwone dywany – zaśmiałam się mierząc dziewczynę od góry do dołu po raz kolejny.

-Oh no wiem, ale jest świetna. Kiedyś może wybierzemy się w tamte strony, a tego cuda już może nie być. A tak czy inaczej nie jest droga – westchnęła szukając dłonią metki.

$78. W sumie oceniając te suknię wyceniłabym ją na więcej.

-Jak uważasz – odparłam – Dobra, idę. Poszukam coś dla siebie – dodałam dyskretnie odchylając kurtynę przymierzalni i wyszłam z pomieszczenia w poszukiwaniach choćby jakiejś zwiewnej sukienki na lato.

Przechodziłam pomiędzy regałami aż w końcu doszłam do tego z pięknymi zwiewnymi kieckami. Znów przebierałam w wieszakach po to aby znaleźć jedno, wielkie nic. Odwróciłam się zmartwiona na pięcie i idąc prosto przed siebie zauważyłam mojego sąsiada.

Henry.

Chyba.

Odwróciłam się twarzą do półek, wyciągnęłam z nich jedną długą, byle jaką suknię sięgającą po same kostki i zakryłam się nią pędząc szybko w stronę przymierzalni.

-Samantha – usłyszałam swoje imię wypowiedzone z pełną gracją i powagą.

Cholera.

Zauważył mnie

Udałam jednak, że nie słyszę jego głosu i kontynuowałam drogę kiedy to ujrzałam wysoką posturę obok mnie. Chłopak złapał mnie lekko za ramię i naparł na nie swoim kciukiem czekając aż się odsłonię.

Dałam za wygraną. Obniżyłam suknię i popatrzyłam w górę na uśmiechniętego chłopca. Wzrokiem powędrowałam po całej długości jego ciała. Miał na sobie elegancki, czarny garnitur i niebieski krawat podwiązany pod szyją. Wykończeniem były lśniące, czarne buty i teczka mieszcząca się w jego lewej dłoni.

Biznesmen?

-Mam rozumieć, że się przede mną chowasz, tak? - zapytał zabierając ze mnie swoją dłoń

-Nic nie masz przez to rozumieć. Przepraszam cię, spieszę się – odwróciłam się od chłopaka w zamiarze szybkiego dotarcia do przebieralni. Jess – jak na złość – nie było w tej części sklepu.

Brunet złapał mnie za dłoń i przyciągnął do siebie lecz jak od razu odsunęłam się od jego ciała.

-Masz zamiar to przymierzyć? - spojrzał na suknię, którą trzymałam zgiętą w pół owiniętą na ręce.

-Może tak, może nie. Nie twój interes – popatrzyłam na niego chłodno.

-Preferuję coś dużo krótszego patrząc na twoje długie, piękne nogi. - spojrzał na mnie z determinacją mrugając lekko prawym okiem.

Prychnęłam pod nosem.

-Ale omijając partie twojego ciała. Chciałabym cię zapytać czy przyjęłaś już moją ofertę? Moją propozycję. Tak bym to ujął – podrapał się po policzku

-Chodzi o to? - wyciągnęłam karteczkę z tylnej części moich szortów pokazując ją chłopakowi. -Podjęłam decyzję. Nie przyjdę do ciebie czekając na „wynagrodzenie” z twojej strony. - uśmiechnęłam się sarkastycznie

-Nie wiem jakiego człowieka we mnie widzisz, ale mimo wszystko wiedz, że się mylisz. Jesteś moją nową sąsiadką, chciałbym cię poznać. Jeśli się mnie boisz to przestań – jego ton głosu diametrycznie się zmienił. Ucichł.

Przez sekundę pomyślałam, że nie jest taki jakiego opisywali mi Jack i Kylie. Ten chłopak jest elegancki i zadbany. Nie wygląda na typowego żigolo.

-Nie tylko ja jestem twoją nową sąsiadką. Wprowadziłam się z przyjaciółką.

-Więc przyjdź z nią – zaproponował

Odwróciłam głowę w poszukiwaniach Jess, ale nadal nigdzie jej nie było.

-Porozmawiam z nią. Albo zjawimy się o 9 tak jak pisałeś, albo nie będzie nas tam w ogóle.

-Stoi. Więc na razie – po raz kolejny mrugnął prawym okiem i po prostu odwrócił się wychodząc ze sklepu.

Po co w ogóle tutaj przyszedł? Wszedł do sklepu i po przypadkowej rozmowie ze mną z niego wyszedł.

Po chwili zaczęłam więc znów szukać mojej przyjaciółki pomiędzy półkami i wieszakami. Znalazłam ją dopiero przy kasie. Odbierała właśnie zakupione rzeczy. Podeszłam więc do niej i stanęłam obok.

-Tutaj jesteś! Szukałam cię cały czas! - powiedziałam krzywiąc się lekko.

-Przymierzyłam kilka rzeczy i kupiłam... - zaczęła szukać czegoś w dużej, niebieskiej torbie. - Tadaam – wyciągnęła krótką czerwoną suknię. Te samą, którą przymierzała wcześniej.

-Jednak ją kupiłaś? Nie chcę nic mówić, ale naprawdę nigdzie ci się ona nie sprzyda. Przyjechałyśmy do pracy. Nie po to by imprezować. - przypomniałam jej chwytając ją pod ramię i ciągnąc ze sobą do wyjścia ze sklepu.

-Jest piękna – powiedziała ze smutnym wyrazem twarzy, chowając materiał z powrotem do torby.

-Owszem jest

-No widzisz – uśmiechnęła się

-Gdzie teraz? - zapytałam po chwili

-Na razie pójdźmy coś zjeść a potem polecimy popatrzeć na jakieś rzeczy dla ciebie – zaproponowała po czym ja zaakceptowałam to szerokim uśmiechem.

~~~

-Kiedy ty się przebierałaś, spotkałam w sklepie naszego nachalnego sąsiada – zaczęłam wychodząc z Jessicą z galerii.

-Tego, który nie dawał ci spać?

-Dokładnie – odparłam – Więc... Mówiłam ci o tym co stało się w windzie dzisiejszego dnia?

Kiwnęła głową twierdząco.

-Jak zeszłam później na dół, czekając na ciebie przed blokiem, wyciągnęłam ten liścik, który był wciśnięty w naszą skrzynkę pocztową. - pokazałam przyjaciółce zgniecioną nieco kartkę. Ta przeleciała po niej wzrokiem i zamilkła oniemiała oddając mi ją.

-Cholera jasna – po chwili uśmiechnęła się szeroko. -Leci na ciebie. Nie bez powodu chce cię przeprosić. Zapewne wpadłaś mu w oko – klepnęła lekko moje ramię.

-W każdym razie, w sklepie zapytał mnie czy już coś zdecydowałam i czy przyjdę do niego. Powiedziałam, że nie wiem, później wspomniałam o tobie a on zaproponował mi przyjście razem z tobą – zatrzymałam się na chwilkę – Jeśli nie pójdziesz ze mną, ja nie też nie pójdę – dokończyłam.

-Pójdę z tobą, stara – posłała mi ciepły uśmiech. - I tak nie mamy co robić wieczorem. Nikogo tutaj nie znamy.

-Ja znam. Jack i Kylie. Mieszkają na samej górze. Spotkałam ich w windzie. Naprawdę mili ludzie. Musisz ich spotkać.

-Zapewne zrobię to kiedy indziej. Dzisiaj idziemy do... sąsiada – uśmiechnęła się po raz kolejny.

-Cieszę się cholernie – powiedziałam sarkastycznie kontynuując drogę do domu.

____

PRZYPOMINAM O KOMENTARZACH BEZ KTÓRYCH NIE BĘDĘ DODAWAŁA KOLEJNYCH ROZDZIAŁÓW!

Minimum 25 komentarzy i pojawi się next <3

-Joan