Rozdział 1

-Bądźcie ostrożne – powiedziała moja mama przytulając mnie mocno do swojej piersi. Widziałam zauważalną gołym okiem łzę kręcącą się w jej oku. Smutek już rysuje się w jej wnętrzu a w moim jest tylko jedna wielka ekscytacja. Nie każdy dostaje szansę bycia wizażystką w firmie „Look” a tym bardziej, że mieści się ona w Toronto!

-Będziemy mamo, nie masz się co martwić. Dam ci znać jak dolecimy na miejsce – uśmiechnęłam się do niej i jeszcze raz ją przytuliłam po czym chwyciłam za dwie walizki i wraz z Jessicą ruszyłyśmy w stronę drzwi.

-Nie wierzę, że wyjeżdżacie – rzucił mój brat Daniel odbierając od nas walizki i wsadzając je do bagażnika. -Cholernie mi będzie nudno bez tej buźki – uśmiechnął się i wolną ręką poczochrał mi niestarannie włosy.

-Też będę tęsknić – wydukałam poprawiając z powrotem swoją grzywkę.

Wszyscy wsiedliśmy do auta i odjechali w stronę lotniska.

~~~

-To kiedy się widzimy? - zapytał Daniel trzymając mnie w objęciach.

-Mam na razie bilet w jedną stronę. Nie wiem jak damy sobie radę w tej pracy. Być może wyleją nas po tygodniu – oboje zachichotaliśmy i oderwaliśmy się od siebie.

-Bezpiecznego lotu – powiedział podchodząc do Jess i żegnając się z nią.

-Dzięki – odparłyśmy i udałyśmy się do odprawy.

-To będzie niezapomniana wycieczka – wypaliła Jessica skacząc z ekscytacji.

-Zgadzam się – odparłam

~~~

-Patrz, Sam, patrz! - poczułam kilka uderzeń w ramię. Auć. O tak! To tylko Jessica zachwycająca się czymś za oknem samolotu. Przetarłam śpiące oczy i popatrzyłam w szybę. -Już jesteśmy nad Toronto! - dodała z rosnącą ekscytacją.

Toronto już wieczorem wygląda naprawdę pięknie. Każde jedno piętro jest oświetlone i zachwyca widokiem. Ogromne szczęście nas spotkało i umożliwiło nam prace i życie w takim miejscu. To magiczne. Piękne. I od dzisiejszego dnia nasze.

~~~

Zamówiona taksówka już na nas czekała kiedy wytargałyśmy wszystkie walizki z lotniska.

-Nawet nam zamówili taksówkę. Musi im na nas zależeć – szepnęła do mnie Jess.

-To prawda – kiwnęłam głową.

-Dobry wieczór panie. Jestem przysłany tutaj z firmy „Look” i mam zawieść panie do waszego apartamentu. Macie dokładny adres nowego mieszkania? - zapytał pan na mojego oko posiadający jakieś 28-30 lat.

-Tak, mamy. Ulica York Mills a blok stoi dokładnie w części Roywood Drive. Numer 267. Wie pan o czym mówię? - zapytałam z uśmiechem. Adres nowego apartamentu wykułam na pamięć, wcale nie dlatego gdy ktoś by o niego pytał, raczej dlatego, że byłam tym podekscytowana.

-Ma się rozumieć panno... - zawahał się

-Harris. Samantha Harris. A to Jessica Walker – podał mi dłoń po czym ten sam ruch powtórzył w stronę Jess.

-Nazywam się Paul Fiuza. Miło mi panie poznać. Zapraszam do środka – otworzył nam tylne drzwi przez które wsiałyśmy do środka.

~~~

-Proszę bardzo – powiedział kierowca wjeżdżając na jakiś podjazd. Popatrzyłam za okno i zobaczyłam duży budynek. Miał około 25 pięter.

-Dziękujemy panu bardzo – Jess uśmiechnęła się do Paul'a po czym ten odwzajemnił gest. Stałyśmy już obok budynku wpatrując się w niego. Taksówka która przyjechałyśmy właśnie odjechała a my z walizkami stałyśmy na podjeździe bloku patrząc w niego jakbyśmy wyszły z jakieś psychiatryka.

-Proponowałabym wejść do środka – powiedziałam po chwili na co usłyszałam głośny chichot przyjaciółki.

Wnętrze było bardzo ładne. Na parterze znajdowały się windy i duże drzwi które prowadziły do właścicielki całego budynku. Otworzyłyśmy je i weszłyśmy do środka.

-Dobry wieczór. W czymś mogę pomóc? - przywitała nas uśmiechnięta kobieta w średnim wieku.

-Nazywam się Samantha Harris. Razem z przyjaciółką Jessicą miałyśmy się tutaj zjawić dzisiaj. Telefonicznie uzgadniałyśmy, że chcemy wynająć u pani pokój – wyjaśniłam na wdechu. W moim wnętrzu aż było gorąco. Cholera! Daj nam już ten pokój! Chcę iść spać!

-Ah tak, mam tutaj wszystko zapisane – zaczęła przeglądać coś w systemie – Pokój numer 501 piętro 12. Mam nadzieję, że spodoba się tutaj paniom – podała mi do ręki klucze i usiadła z powrotem na swoje miejsce.

-Dziękuję bardzo. Dobranoc – pożegnałyśmy się z nią i ruszyłyśmy do windy.

-Tutaj! - oczywiście moja przyjaciółka pierwsza musiała zauważyć drzwi które prowadziły do naszego nowego mieszkania. Wsadziłam klucz do zamka i przekręciłam kulką po czym drzwi otworzyły się a naszym oczom ukazał się duży i wszechstronny pokój. Długo szukałyśmy umeblowanego mieszkania i w końcu nam się udało. Wszystko jest tak jak na zdjęciu a nawet jeszcze ładniejsze.

-Zalatuje mi to jakimś hotelem – rzuciła Jess na co ja odpowiedziałam śmiechem.

W mieszkaniu były 3 pokoje, salon, łazienka i mała kuchnia. To nawet więcej jak dla dwóch dziewczyn.

-Nie obchodzi mnie już dzisiaj nic! Idę się wyspać, jestem strasznie zmęczona – powiedziałam ruszając do jednego z pokoi. -Zaklepuje ten! - dodałam wchodząc do pomieszczenia i zamknęłam drzwi. Nawet nie przyjrzałam się mu. Pop prostu rzuciłam się na łóżko i próbowałam usnąć.

Ze snu wyrwał mnie dziwny dźwięk pojękiwania. Co jest? Zamknęłam z powrotem powieki, ale jęki znów mi je automatycznie otworzyły.

-Kurwa mać! - ktoś najwyraźniej urządził sobie nocny seks. Która jest do cholery godzina? Wygrzebałam telefon we spodni i sprawdziłam czas. 7:18. Nie przestawiłam zegarka! Na kanadyjski czas wypadała właśnie 12:18 w nocy! To czas na spanie! Albo chociaż dawanie komuś zasnąć.

Stuknęłam mocno w ścianę, ale dźwięki zza niej nie ustały.

-Ciszej! - krzyknęłam stukając po raz kolejny. Nic. Naprawdę mnie nie słychać?

Zwlokłam się z łóżka i wyszłam z pokoju szukając Jess. Leżała i udało jej się zasnąć w jednym z pokoi.

-Śpisz? - szepnęłam lekko szarpiąc ją za ramię. Jestem głupia. No raczej, że śpi.

-A jak myślisz? - odparła pytająco.

-No tak. Nie chcesz zamienić się pokojem?

-Teraz?

-Mhm – przytaknęłam

-Jest noc, a ja przywiązałam się do tego pokoju. I do łóżka. Co jest? - zapytała mnie

-Ktoś za ścianą u mnie się rucha. A jęki laski nie dają mi zasnąć – wyjaśniłam krótko

-To puknij w ścianę – zaproponowała

-Pukałam i dalej się drze

-To idź do nich – Jessie przytuliła się z powrotem do poduszki.

Niezły pomysł.

Przetarłam oczy i wyszłam z mieszkania. Bosymi stopami stąpałam po czerwonym dywanie. O kurwa! Jak w Hollywood!

Kiedy doszłam do drzwi obok zapukałam całymi pięściami. Nikt nie otworzył więc spróbowałam jeszcze raz. Po kilku minutach w drzwiach stanął wysoki, młody chłopak z ciemnymi lokami na którego pasie wisiał biały ręcznik.

-Mogę w czymś pomóc, kochanie? - zapytał arogancko uśmiechając się do mnie łapczywie. Co za koleś.

 -Tak. Nie wiem czy orientujesz się, ale jest po godzinie 12 w nocy. Właśnie się tu wprowadziłam, jestem po długiej podróży i chciałabym się wyspać, ale ty i twoja dziewczyna mi to uniemożliwiacie. Pewnie wiesz co mam na myśli – uśmiechnęłam się sarkastycznie do niego.

-To nie jest moja dziewczyna, skarbie – odparł.

-Wiesz, że nie w tym rzecz

-Więc w czym? - zapytał opierając się o ścianę. Serio nie wiesz o co mi chodzi Sherlocku?

-Może nauczysz swoją koleżanką czy kimkolwiek jest osoba z którą właśnie się pieprzysz, żeby nie krzyczała podczas seksu jakby ją ze skóry obdzierano - wytłumaczyłam lekko się przy tym czerwieniąc. Niby taka cicha ze mnie dziewczynka a tu proszę. Tak otwarcie rozmawia z nieznajomym. O seksie.

-To kręci każdego faceta. Mnie też – wyszczerzył do mnie zęby.

-O boże, koleś. Chyba się nie dogadamy. Bądźcie trochę ciszej, jestem zmęczona i chcę się wyspać -Zobaczę co da się zrobić – odparł

-Zobaczę? Proszę was, bądźcie cicho – odeszłam od chłopaka i udałam się w stronę mojego mieszkania.

-Powiesz mi jak masz na imię, kochanie? - rzucił po chwili

-Nie twój zasrany interes – wypaliłam. Gdyby było południe a ja byłabym wyspana nie odezwałabym się w taki sposób do obcego faceta.

-Zabawne – zaśmiał się – Jeszcze zobaczymy skarbie – dodał.

Prychnęłam pod nosem i weszłam do mieszkania.

-Uuuuuugh – wyrzuciłam z siebie i poszłam bez słowa do pokoju.

Przykryłam się starannie kołdrą i ułożyłam na boku. Opuściłam powieki i czułam jak zasypiam w ciszy kiedy baaam!

Ta jebnięta znowu zaczyna krzyczeć. Zrobił to specjalnie bo krzyczy jeszcze głośniej nić wcześniej. -Żartujesz sobie ze mnie facet? - krzyknęłam głośno ściskając dłonie w pięści.

-Wybacz – usłyszałam po chwili głos zza ściany

-Nie możesz przelecieć jej przez dzień? - odkrzyknęłam.

-Mogę, ale teraz obydwoje mamy na to ochotę – zajebista konwersacja przez ścianę. Naprawdę.

Nie odpowiedziałam nic kiedy znów słyszałam jęki. No nie. Ruszyłam w stronę korytarza w naszym mieszkaniu. Zapomniałam. Przecież mamy jeszcze jeden pokój. Zrezygnowana trzasnęłam drzwiami i ułożyłam się w innym łóżku.

Na szczęście zmęczona zasnęłam bardzo szybko.

~~~

Przebudziłam się rano kiedy promienie słoneczne przebijały się przez rolety. Mruknęłam i obróciłam się na drugi bok kiedy zorientowałam się, że dzisiaj powinnyśmy dostać list od naszej nowej szefowej. Zerwałam się z łózka i poszłam do kuchni. Jess już rześko krzątała się po mieszkaniu rozpakowując się.

-Witam cię – powiedziała z uśmiechem

-Ehhhh, cześć – przeciągnęłam się leniwie. Nie wyspałam się. No jasne.

-Jak tam, sprawy z sąsiadami? - zapytała

-Masakra. Byłam tam w nocy. Otworzył mi drzwi jakiś młody chłopak i zaczął walić mi tekstami typu „skarbie” i „kochanie”. Moje upomnienie nic nie dało więc zmieniłam pokój – wytłumaczyłam siadając na kanapie.

-Ciekawe, ciekawe – zaśmiała się

-Idę na dół, może przyszedł już list z Look – rzuciłam po czym wstałam z kanapy i podeszłam do wyjścia zabierając po drodze klucze do skrzynki.

Weszłam do windy i tu niespodzianka. Kolega z 502 odwiedził akurat windę numer 4.

-Znów się spotykamy – uśmiechnął się do mnie. - Jak tam, wyspałaś się? - dodał.

Żartujesz sobie?

-Może domyślisz się? Twoja panienka ma jakiś dziwny rozwój strun głosowych. Piszczała jak chomik – drzwi od windy rozsunęły się po czym wyszłam z metalowego pomieszczenia, jednak zostałam zatrzymana przez chłopaka.

-Puść mnie – próbowałam się wyrwać z jego uścisku. Ten jednak wciągnął mnie z powrotem do windy i zasunął drzwi blokując wyjście. -Co ty robisz?

-Spokojnie kochanie. Nie masz się co bać – chwycił mnie za włosy i przybliżył mnie do siebie – dziewczyna która tak ci w nocy przeszkadzała to moja dobra koleżanka, kiedyś ty też nią będziesz więc nie tremuj się w tej chwili. Rozumiem, że ty nie masz takiej wygody u chłopaków jak tamta dziewczyna, ale to się może zmienić – wyszczerzył ponownie zęby

-Nie będziesz mówił co się stanie. Nie przyjechałam tutaj użerać się z jakimiś męskimi dziwkami. Odwal się – wysyczałam przez zęby

Chłopak zaśmiał się szyderczo i puścił moją głowę.

-To nie powiesz mi jak masz na imię?

-Mówiłam już, że to nie twój interes – to prawda byłam pewna siebie w tej chwili, ale jednocześnie bałam się jak cholera. Ten chłopak mógł być nieobliczalny.

-Jeśli nie odpowiesz, nie wypuszczę cię stąd – przekręcił głowę w bok.

Zmarszczyłam czoło.

-Sam. Wypuść mnie!

-Dziękuję. Ja jestem Harry. Miło cię poznać – przycisnął przycisk otwierający drzwi. Popatrzyłam na niego po raz ostatni. Nadal się uśmiechał, a kiedy drzwi zaczynały się zamykać, przerwał je i wyszedł za mną z windy wychodząc całkowicie z bloku.

-Zobaczymy – rzucił cicho

Serce biło mi jak oszalałe. Podeszłam do skrzynek i otworzyłam tę z numerem 501. List od „Look” już w niej leżał, więc uśmiechnęłam się na sam widok koperty. Zamknęłam skrzynkę i wsiadłam do windy znów wracając na piętro mieszkania.   

_________________________________________________________________________________

Hejooo! Wiec 1 rozdział za nami! Mam nadzieję, że chociaż trochę przypadł wam do gustu. Od razu mówię, że rozdziały nie będą dodawanie regularnie bo nie wiem kiedy będę miała wenę i wolny czas, ale nie o to się martwcie. Proszę o komentarze.

Minimum 10 pod każdym rozdziałem i zaczynam pisać kolejny,l bez tego nie ma sensu kontynuować bloga. Wybór należy do was :)